05:42

शमा जलती रही ...

Posted by शमा काझी

मी लहानपणापासून लिहित आले आहे, कविता करीत आले आहे. माझ्या आयुष्यातील ब-या-वाईट घटना केवळ लिहिणे माझ्यासाठी महत्त्वाचे नाही, तर या अनुभवा मुळे कोणाला चार गोष्टी कळाव्यात आणि या अनुभवातून कोणाला तरी त्याचा फायदा व्हावा, अशी इच्छा आहे...

वाचा, बरे वाटल्यास जरूर कळवा ...

04:49

इशारा - चमत्कार

Posted by शमा काझी

पाऊस आला गारा पडल्या, उन इथे होते
क्षणात पाऊस क्षणात प्रकाश, तेजाने झळकतो
काय आम्हां दाविले त्याने, नाचा बागडा स्थित-प्रज्ञतेने

सर्व काय ते अमुच्या हाती, काय तुम्ही बढाया मारता ?
गारा वेचूनी मुठीत धरा, पाणी पाणी ते जाहले
काय राहीले तुमच्या हाती ?

क्षणात पुन्हा उनही आले, ढगांनी वर ताशे वाजविले
शोधुनी शोधुनी काय शोधता, आहे तेच पहाताना
वेचूनी वेचूनी काय वेचता, उपयोगिता संहाराकरीता

उलटे होऊनी पहा तुम्ही, अमर्त्य नाही कुणी इथे शिवाय आनंद
जे जे उत्तम सूंदर उत्तुंग, सर्वोपयोगी घ्या तुम्ही शोधूनी
सर्व नाश टाळा, चमत्कार सांगतो दाऊनी परोपरी

काही नाही तुमच्या हाती, देणे घेणे आमुच्या हाती
समजूनी घ्या तुम्ही, ना नाही आमची, करा शोध तुम्ही
छोटी मोठी झलक दाऊनी, इशारा करतो मानवा, समजूनी रहा तुम्ही !

शमा काझी ... १५ मे २०१०

युरोप टूर करीता एप्रिल ते सप्टेंबर हा कालावधी सोईस्कर म्हणून आठ एप्रिल चे विमान टिकीट खरिदले, आता रहायचे, फिरायचे आणि आजूबाजूचे सौंदर्य मनसोक्त पहायचे ठरविले पण निसर्गाने हसत हसत सांगितले की ईटालीत घरी बसून रहा, स्वच्छता आणि शांततेचा अनुभव घेत आधी आराम कर, तरतरीत हो, आल्यापासून आठ दिवस सतत पाऊस पडत रहीला....जवळपास पूर्ण एप्रिलभर पाउस आणि गार वारा, जसे निसर्ग माझी आई बनून मला जोजवित होता, तेंही छान वाटले, मग मध्येच एक दिवस स्वच्छ ऊन, ....आम्ही पण काही कमी नाही, त्या स्वच्छ दिवसांत व्हेनिस, ऑस्ट्रिया आणि जर्मनीमध्ये दोन छोट्या ट्रिपा केल्या, निसर्गाला टाटा केला...मजा आली, छान वाटले.
आता उद्यापासून प्यारीस, हॉलंड आणि बेल्जियम ची सैर करायचा प्लान चांगला होण्यासाठी निसर्गाला हात जोडीत निसर्ग साथ देईल का याचा विचार करता करता, काल चमत्कार झाला, आता मात्र निसर्ग आम्हांला साथ देणार हे नक्की झाले, कारण कालच त्याने वरून खळखळून रस्ताभर नाणी टाकली, पाच मिनिटे गारांचा असा काही पाऊस पाडला आणि सांगितले की जा, आता हवा छान आहे, आयफेल टॉवर पहा आणि तृप्त व्हा.... गारांचा पाऊस पाहून आणि गेल्या काही दिवसांत निसर्गाची निरनिराळी रूपं पाहून जे सुचलं ते असं....

07:20

Dear All

Posted by शमा काझी

This is my humble effort to put into prose my feelings of life and its happenings. Please do give your valuable comments to enable me to enhance this blog.

13:34

स्मरण मातेचे

Posted by शमा काझी

मम मातेचे स्मरण होता काय वाटते मजला -
मी कसे कथू ते तुम्हां - गूज करावे तिज पाशी ते -
ती दिसतच नाही मजला - आज जरी मी साठी उलटली -
तरी मी लहान होते तिजसाठी - पृथ्वी तलावर नाही कुणाच्या मी मांडीवरती -
किती कवी ते वर्णिती अपुल्या मातेचे ममत्व -
परी मजपाशी शब्दश्री अपुरी - काय वर्णू तिचे मी कवित्व -
किती थोर मनाची होती ती -
परधर्मीय होऊनी मी - मज कवटाळिले तिने उराशी -
मज नाही तिने धिक्कारिले कवण्या वेळी - पुस्तकी शिक्षण नव्हते तिज पाशी -
विश्व धर्मं आचरिला तिने -


शमा काझी | 09-02-1990

02:25

पडियेला बाळ

Posted by शमा काझी

पडियेला बाळ मारीयला माय
काय जहाले तीज तीही जाणे
पोटामध्ये अग्नी जाळ पेटताये
आपुनी मारीले ते फुलावानी जहाले
लोकानी हाशीले हृदय पेटूनीच गेले
शहाणे बाळ तेव्हाच समजले पड़ने मातेला शोभा नाही देते

01:21

भाऊ

Posted by शमा काझी

क्षणभर तू येऊन गेला,
रान उठले भूतकाळचे.
त्या अगतिक वेळी उभा तू सामोरी -
लेकरांमुळे मी अगतिक होते ...
अर्थार्जन
मज भाळी होते
विद्यार्जन ते तुज आवडीचे
स्वावलंबन ते मज आवडीचे
जन्म न अपुल्या हाती असतो
तुझ्यामधली प्रेमळ आई मज भावते
खट्याळ भाऊ तुझ्यातला तो मज आवडतो

07:06

सूर्यास्त

Posted by शमा काझी

ते काय वाटले नाही समजले

पाणी मात्र डोळ्यात दाटले

झप हा झप हा, लाटा मात्र झपझपत होत्या
त्याचे पाय धुवूनी
धाऊनी येत मला काही सांगत होत्या

कां दाटले डोळे तुझे ? उद्याही येईल हे रूप घेऊनी
आणि असेच पुन्हा उद्या जाईल क्षितीज ओलांडूनी

हा खेळ सृष्टीचा आम्ही रोजची पाहतो
पाऊले धुऊनी, झप झप धाऊनी जगा सांगतो

फेसही येतो आमुच्या तोंडी हे सांगताना
हा खेळ निसर्गाचा असाच चालायाचा परतीच्या वाटेवरचा
नको खंत त्याची

हा म्लान का दिसतो जाता जाता, उद्या मी ही दिसणार नाही त्याला अता !

शमा काझी । ३०-०५-२००७

06:50

दिलासा

Posted by शमा काझी

उभ्या वाळवंटी पांडुरंग, पांडुरंग, विठ्ठ्ल मी ऎकिले

विश्वासिले आणि कौतुक कि हो केले
चार रत्ने रचूनी, इशश्री ची जोड दिली कोंदणाला
त्याची किमया समजली कां हो कुणाला ?

स्वयेच पांडुरंग घरी आला ॥ आनंदाच्या डोही आनंद निभाला
किती खाच-खळगे या जगती ॥ किती धर्म आणि जाती
मला न समजे यातील कांही - प्रयास नाही समजायचा
अनुभवाची शाळा माझी - बरे वाईट समोर येई
विठ्ठले साथ घेऊनी सर्व पार केले - मज काही न उणे राहीले
परंतु माझी एक विनंती ....

अठ्ठ्याहत्तरीचे भान ठेवूनी विनविते, नमिते विठ्ठला !
रागवले कधी अधिक ऊणे बोलिले - चुकून चुकले ऎसे जाहाले
समजूनी तुम्ही या पांथस्तीला फार करा !

शमा काझी । १८-१२-२००६

05:56

तू थांबला असतास तर

Posted by शमा काझी

तू थांबला असतास तर बरेच काही घडले असते ...
तुझी ऊर्जा तुला तेच सांगत होती ,
तुझा लक्ष्य तू उदरातून ऐकला होतास
पण तू नंतर बावचळलास रे बावचळलास,
मधून मधून बरे वाईट तुला समजत होते ।
पण ज्या कालखिंडारात तू घुसलास तिथून परत येणे अशक्य होते -
तुझी होत असलेली उदो उदो ही अवगुणांची होती कां ?
तीच तुझ्यातल्या गुणांची त्याच वेळी झाली असती तर ...
तर तू आज या गुणी जनांत असतास शान्तीरूपात
आज रडतात ते तुझ्या शरीर अस्तित्वा करीता
पण ती हासत असेल, तुझ्या दुसर्या शान्तीमयातेकरिता ...



शमा काझी | 17-11-2006

02:46

तलाख

Posted by शमा काझी

आला तलाखीत, बीज रोपट्याला पहाया हॉस्पिटलात
बाईने घेतला रुपया फेकलेला
कशी लाज नाही वाटली तिला
ऐकुनी गार गार गारठाले मी
लाथ का नाही मरिलीस त्याला
विकलास स्वाभिमान एक रुपयात
धर्मं ग्रंथ नाही तू बदलू शकत.
पण एकाटीला तरी अडले कुठे?
घासतेस भावाघरी भांडी -
धुतेस सर्वांची लुगडी
घासभर अन्न खाउनी अश्रू ढालातेस मोलाचे
एक रुपयात विकलेस मोल त्याचे?

शमा काझी ।२१-०१-२००१

08:59

खतावणी

Posted by शमा काझी

माझ्या मनीचे विचार हे प्रश्न ही मीच करते

उत्तरेही मीच करते
कुणी नसे कुणाचे तर मग जग हे चालते कसे
काय हरविले काय गवसले, निष्पन्न त्यातूनी काय जहाले
चिंतन होते रात्रंदिन ते
किर्द खतावणी नाही जुळते

शमा काझी । ०१-१२-२०००

21:51

किती युगांनी एक कविता

Posted by शमा काझी

किती युगांनी एक कविता
मज जवळी आली,
ऐकुनी
हर्ष भरे नाचले नाचले मी
विश्वास बसेना अशी ही कविता असते का कली युगी
प्रथम श्रवणी, प्रथम दर्शनी आवडली ती मज
घाट पकडुनी, कवटाळुनी तिज
पोटी धरूनी उरांत साठवली मी तिज।
मग विचार आला, कुणी रचिली ही,
निर्मिती क्षण कोणता हिचा
आणुनी मजकडे दिली कुणी ही
काही समजेना मला.

विचार करूनी थकले अन झोपी गेले
एक शुभांगिनी मज स्वप्नी आली ललकारीत
युगायुगाची मांग तुझी ही
घे जवळी करूनी हिच्या शक्ति-निशी लढ तू आता प्रतोगामी शक्तिशी
प्रभात समयी जागी झाले - पासष्टीचे भान न उरले
उत्साहाने मन तुडुंब भरले - कवितेचा त्या आशय समजूनी
मन उत्कट झाले
काल क्रमण अतां सुलभ जहाला
नमस्कार त्या कृतीशिलतेला
नमस्कार त्या निर्म्याताला

शमा काझी । ०१-०३-१९९४




शमा काझी | 01-03-1994

20:42

लिहिले लिहिले

Posted by शमा काझी

लिहिले लिहिले अन् फाडून टाकले
हे वाचले न् ते वाचले
सर्वात मीच आहे वाटले.
मग माझ्या लिखाणात वेगळे काय राहिले ?
एकदा मनी आले शाहिले शाहिले का बरे फाडिले?
तेव्हाच कुठेतरी का नाही धाडिले?
समानुभवी थोडे मिळाले
वेगळाले ते पहिलेच पळाले
सुखात सोबती बहुत मिळती
एकांती कोण कवटाळती?
मन पाखरू फड फड करी
आजवरीचे दिन वेगळाले
माझीच मी बोलत होते मूकपणी कुणी ऐकत होते?
आज कळाले मूकपण ते मज धिक्कारत होते
नवीन पर्व अजी सुरू जहाले


शमा काझी | 18-07-1992

07:31

परिचित

Posted by शमा काझी

न्याहाळतां न्याहाळतां या परिचितांना

बोलणे की हो बंद झाले
ऎकता एकता त्यांची थोरवी, ऎकूच येईना हो
माझीच माणसे ही वेळीच बदलतात काही
हा प्रश्न कोणां विचारू, तुम्ही ही त्यातले हो

वाणी ही बंद झाली अंतर्मुख मी ही

शमा काझी । २०-०१-१९९२

20:30

काहीतरी लिहायचे असते

Posted by शमा काझी

असच काहीतरी लिहायचे असते -
अन् पेन कागद शोधता शोधता ते मला सोडून पळून जाते ...
अस का होते, अस का होते, करता करता ते वाकुल्याच दाखवते.
ते पुढे अन् मी मागे ती पळापळ खरीच -
मग पुन्हा येईल म्हणून सोडून देते ...
न् मग एकदम कळतं -
ते माझ्या हृदयाच्या कप्प्यात लपलय ...
पण ते नागवं असल्यामुळे लोकंसमोर कसे आणायचे?
नेसवता येत नाही अजून मला ...



शमा काझी | 27-04-1991

23:29

मी एकटी कशी

Posted by शमा काझी

मी एकटी कशी
सुविचार दृढ निश्चय आहेत की मम सोबती -
गाडीत गर्दी कमी का असते ?
स्टेशन येतां, ती जादा कमी होत जाते
प्रवासी मैत्री आपुली खूप जमते
न वेळ येता टा टा होऊन जाते
जीवन एकटेच सुरु होते
अंती जाणेही एकटेच होते.


शमा काझी | 09-02-1990

07:56

धर्म

Posted by शमा काझी

धर्म निधर्म मला काही समजत नाय,
ती बाडं वाचायला अन आचरणात आणायला वेळच नाय,
न भरणारे
पोट
भरण्याकरिता आन् वरवर फातणार्या कपड्याकरिता -
न मिळणारया घराकरिता रात्रंदिवस राबता राबता धर्म जो बनला तो मला पाठ हाय -
जेवाणाकरिता ताट पाट कुणी मांडला नाय -
नवीन कपडे घालून बघ कुणी म्हाटला नाय
पास की नापास कोणी विचारलं नाय
धर्म कशाबरोबर खातात ते कुणी समजावले नाय -मला जसा समाजाला तसा खाल्ला न पचवला -
ही फॅशन म्हणून नाय तर जन्मजातच उपेक्षेचे मला काय वाटले नाय -
कारण त्या पलीकडे
काही अपेक्षिलच नाय -ज्यानी अपेक्षाभंग केला नाही त्यांना त्रिवार वंदन उभे केले त्यानी
ज्यानी तो केला त्यांनाही त्रिवार वंदन समृद्ध केले त्यांनी .


शमा काझी | 05-02-1990

07:15

आठवणी

Posted by शमा काझी

आज जज्ज मेला, कोर्ट सुद्धा जळुन खाक झाले

पुन्हा उभे न रहाण्यासाठी

कशासाठी वाट पहाते न्याय मिळेल म्हणून, गुन्हा काय माहीत नाही का ??
हजार गुन्हे करणा-यांच्या कडून न्याय कोण देणार

सहजच कधीतरी ती म्हणाली पोटी जर कृष्ण जन्मला तर
उत्तर आले तर , तर काय असे आहे प्रेमा कटंक आश्रमात जायचे
तुमच्या लोकांसाठी आश्रय आहेच, नाही तर आमच्या करीता
काही तरी करत रहायचे - काल आज उद्याही

कसले हासणे, कसले रडणे, उभारिले सोसत राहीले- न्यायाची वाट पहाते
त्यांना स्वतःचे क्षण नाहीत - तुझ्या सारखे त्यांनाही आहेत.
त्यांच्याही फायलीवर फायली पडून, तुझी सर्वात खाली
वर येईपर्यंत गुन्हेगार मेलेला- तुझेही तसेच जज्ज पण मेला

जरा बाहेर पहा - उरला सुरला त्राण आण - ती सेवा पहा - ते शोध लक्षात घे
ती लेखणी, ती गरज, किती किती जण वाट पहात आहेत,
जे वाट पहात आहेत, त्यांच्याकडे पाठ - पाठ फिरवणा-यांकडे वाट - कां ?
का हा हव्यास - ही आंस - तू जज्ज आहेस तुझा

विश्वासी नातं आहे ना, मग झोकून दे- तद्रूप होशील, विश्वास आहे मला...

शमा काझी । १२-१२-१९८९



23:29

नित्य नूतन

Posted by शमा काझी

मी शोधत असते नित्य नूतन
त्या
मुळे न झुरते एकच घेऊन
माझ्या पाशी अनेक कल्पना
त्या घेऊन मी फिरते रात्रं दिन
आकाशी घालून गवासणी
मी येते माझ्या सदनी
तेव्हा नवीन विचार घेऊनी


शमा काझी । ०२-०७-१९८९

08:34

कृतज्ञता

Posted by शमा काझी

सदाफुली सदाफुली तुझ्या पासूनी मी काय घेशी

सदा बहार न सदा हासी -- एकजिनशी ॥

सानुलीला आणूनी उभी केली, पुछिले तिजशी काय खाऊ खाशी
म्हणते कशी, थोडेसे तिर न थोडे किरणाशी
उभे रहाण्या जराशी धरती - पांघरणे आहे आकाशी
सदाफुली सदाफुली तुझ्या पासूनी मी काय घेशी

निरोगी रहाणी न विचार सरणी - जादा हाव कदापी न धरीशी
कधी म्युन्सिपाल्टीही मेहेरबानीशी पाणी न मिळे आम्हांशी
मानव धर्म जाणूनी आम्ही पाहीले प्राशी, तिला ठेविले उपाशी
म्लान चेहरा हासूनी बहरूनी अम्हांशी लाजवी
सदाफुली सदाफुली तुझ्या पासूनी मी काय घेशी

सर्व समान वाटूनी घ्या न हासत ठेवा सर्व समान
कधी कष्टी होऊनी मी बाहेर उभी राही ग्यालरी
रंग बहारी फुला-फुलातूनी मजशी हितगुज करी
हासहासूनी जगास हासवी तेच खरे सुख जिवनी
दुःख आपुले जगास का ह्या, आहे कुणी घ्यावया राजी ॥
सदाफुली सदाफुली तुझ्या पासूनी मी काय घेशी

दुःख आपले अपुल्यापाशी, सुख सांगावे दुस-याशी
इवलशी छकुली बहरूनी आली, इवलसं पाणी, इवलशी कुंडी
कधी नाही रुसली, कधी नाही फुगली
माझं प्रेम तीच समजली
सदाफुली सदाफुली तुझ्या पासूनी मी काय घेशी

शमा काझी । ०१-०७-१९८९

00:57

हूरहूर

Posted by शमा काझी

या झोपाळ्यावरून त्या झोपाळ्यावर घेतल्या फिरक्या
मनाच्या झोक्याला चैनेना
काहीतरी कुठे तरी हरवले, मुळीच बाई गवसेना
डोळ्याला डोळा लागेना
उगीच पडून राहू किती मन आक्रंदूनी आंत बाहेर करी
सोन्याची भाल न करडांत घाल
माझीच तर्हा झाली तशी तुझीही कर तशी म्हणू कशी

शमा काझी । 29-06-1989

09:13

कल्पना

Posted by शमा काझी

होय, होय, आता आता मी घरातून निघाले, नीं
संतीणीच्या थडग्यातून वहाळा पर्यंत धावलें॥
न पुन्हां वहाळा कडून शाळेत आले॥
गोणावर बसून बे एके बे शिकले॥
धावत धावत घरी आले, पाटी पुस्तक फेकलें॥
अन दुकानावर गेले - लागड़ीच्या आम्ब्याचे आम्बे गोळां केले॥
रसाल आंबे, बिटाके आंबे गदाग्याचे आंबे, आन्बेच आंबे
राण्यांची मंज्या कुशांची वीजा, तेल्यांची नकल्या, कमला, वच्छा॥
सर्वांना देऊन वाटून खाल्ले॥
देवाच्या घरात वहिनीच्या खोलीत बाईच्या खोलीत न आईच्या खोलीत॥
घरभर हिंडले, विहीरीवर गेले॥
मागील दारी, पुढच्या दारी, मधल्या घरांत जाऊन बसले
भिर, भिर फिरले ईकडे तिकडे ...
होय, होय, आता आता मी बाहेरच्या चौफाळ्यावर वडलाना पाहीले॥
घरांत आले तर आई बाई ला पाहिले॥
परसांत जाऊन पेरणी वर चढाले, न मागे वळून पिंपळावर गेले॥
पिंपळा ची विहीर आटली होती, वहाळाचे पाणी सुकले होते॥
सर्व जागा भाकरड भासली॥
घरांत आले, कान आसुसले, ईकडे तिकडे भिरभिर पाहीले
त्या जागेंवर कुणीच नव्हते ,,, डोळ्यांत मात्र पाणी तरळले...
....................................शमा काझी / ०४/०५/१९८९

07:35

भावांजली

Posted by शमा काझी

त्या सोन चाफ्याच्या फुलांत माझ्या चंद्रा मावशी चे प्रेम

अन रामफळात माझ्या कुंभार माठीतल्या आजीचे प्रेम
शेवंती, आबोली, मखमालीतून अन तिळाचे लाडू, २ वाटी भाजी
आंबोळीतून माझ्या बाई काकीचे प्रेम, अन चुरणाची भाजी तांदळाची भाकरी
सुंदर सुंदर गोष्टी, वन्सा या नाजूक हाकेतून माझ्या अनी वहिनीचे प्रेम
काही न करता सर्वच केलन त्या माझ्या आईचे प्रेम- मला न समजलेले

माझ्या वडिलांचे प्रेम, सर्वांनी जिच्या भोळ्या प्रेमाचा फायदा घेऊन
शेवटी एकटीच राहीलेल्या माझ्या आये आजीचे प्रेम
आणि छोटीशी हे जग सोडताना मला यमू यमू करणा-या माझ्या हिरू बहिणीचे प्रेम
झालातून गूळ पळविले म्हणून मागे पळणा-या माझ्या ताता काकाचे प्रेम
आणि तो माझ्या प्रेम-मूर्ती आईचा मुलगा होता म्हणून त्याच्या विषयी प्रेम
भाची म्हणून शाब्दिक आधार देणा-या माझ्या बाबू मामांचे प्रेम

आणि माझा रंग सावळा म्हणून मी खिजगणतीत नसलेल्या पण मला आवडण-या
माझ्या राजा मामाचे प्रेम
मानसिक आधार देणा-या माझ्या गुलवाडी मामाचे प्रेम
आणि माझ्या मुलांवर अपार प्रेम करणा-या माझ्या ममा-पपांचे प्रेम
इमासाठी खडखडे लाडू देणा-या शिरीवर्दमाच्या आईचे प्रेम
वरून पाणी घेताना डोळ्यात तरळणारे कोसल्या किरीस्तावणीचे प्रेम
अजवरी हे प्रेमामृत मी राखूनी राखूनी प्याले

मज सर्व परीही तुमची नावे नामशेष होती भितीस्तव या
गावून कवने अजरामर करीते
मम कृतज्ञता जाणूनी. समजूनी घ्या मजला भावांजली अर्पिते मी
तुमची विमला

शमा काझी । ०६-०४-१९८९

08:39

प्रार्थना

Posted by शमा काझी

माझा जातो तोल, धर तू सावरून, मज नाही आधार तुझ्यावाचून ...
बावनी उलटली नाही, काळजी सुटली, मला वाटते ती मी स्वतः स्विकारली...
तू नाही लादली, कूणीं नाही लादीली, स्वतः हून मी ती स्वतः स्विकाराली....
पोरटी रूपी ही सांप, तुझ्या स्तवनांत आडवी येती...
मला न जमे, झिडकारोनी यांना तुझे गीत गाणे, तुझे रुप समजोनी, जोजविले मी यांना
कवन येत नाही मजला तूंच दीक्षा देई, मनी लागे तळमळ करूण रुप गांवे तुज
भिकारीण मी जन्मिची नाही रुप, लक्षण नाही, तुझे देणे मजपांशी की मला वाटे मी तुझे लेणे....
कितीं आळवू मी तुज ब्रम्हा , विष्णू, महेष...
शांत चित्त दे मज, तुझे स्तवनी हीच आंस शेष ...

.....................................शमा काझी, १२/१०/१९८१

01:13

प्रांत

Posted by शमा काझी

ज्याचे त्याचे प्रांत निराळे
कुणाचे बाल्य संपले तारुण्य आले
आमुचे तर बाल्य निसटले
तारुण्यही संपले
वार्धक्याच्या क्षितिजावरुनी
मागे फिरुनी कटाक्ष देता
हाती गोड कडू मिश्रण आले


शमा काझी | 01-08-1981

01:24
Posted by शमा काझी

लहानपणा पासून विचार करत आले , जमेल तसे लिहित गेले,
काही कविता कागदावर उतरल्या , काही मनातच राहिल्या...
हा ब्लॊग बनविण्यासाठी उन्मेषने बरीच मेहनत घेतली,
कविता उतरवून घेण्याचे कामात मंजूने हातभार लावला......

कविता आवडल्या तर जरूर कळवा, तुमचं मत ऎकायला मला आवडेल.
संपर्क करा : ०२२-२५४२९९४९