शमा काझी

विश्वासिले आणि कौतुक कि हो केले

चार रत्ने रचूनी, इशश्री ची जोड दिली कोंदणाला

त्याची किमया समजली कां हो कुणाला ?

स्वयेच पांडुरंग घरी आला ॥ आनंदाच्या डोही आनंद निभाला

किती खाच-खळगे या जगती ॥ किती धर्म आणि जाती

मला न समजे यातील कांही - प्रयास नाही समजायचा

अनुभवाची शाळा माझी - बरे वाईट समोर येई

विठ्ठले साथ घेऊनी सर्व पार केले - मज काही न उणे राहीले

परंतु माझी एक विनंती ....

अठ्ठ्याहत्तरीचे भान ठेवूनी विनविते, नमिते विठ्ठला !

रागवले कधी अधिक ऊणे बोलिले - चुकून चुकले ऎसे जाहाले

समजूनी तुम्ही या पांथस्तीला फार करा !

शमा काझी । १८-१२-२००६