माझा जातो तोल, धर तू सावरून, मज नाही आधार तुझ्यावाचून ...
बावनी उलटली नाही, काळजी सुटली, मला वाटते ती मी स्वतः स्विकारली...
तू नाही लादली, कूणीं नाही लादीली, स्वतः हून मी ती स्वतः स्विकाराली....
पोरटी रूपी ही सांप, तुझ्या स्तवनांत आडवी येती...
मला न जमे, झिडकारोनी यांना तुझे गीत गाणे, तुझे रुप समजोनी, जोजविले मी यांना
कवन येत नाही मजला तूंच दीक्षा देई, मनी लागे तळमळ करूण रुप गांवे तुज
भिकारीण मी जन्मिची नाही रुप, लक्षण नाही, तुझे देणे मजपांशी की मला वाटे मी तुझे लेणे....
कितीं आळवू मी तुज ब्रम्हा , विष्णू, महेष...
शांत चित्त दे मज, तुझे स्तवनी हीच आंस शेष ...
.....................................शमा काझी, १२/१०/१९८१
- शमा काझी
- ठाणे, महाराष्ट्र, India
- कविता लिहीण्यासारखं बरंच काही आयुष्यात घडत गेलं, शब्द आपोआप लिहीते झाले. ब-याच रचना ह्या व्यक्तिगत असून तुम्हांला आवडतील, अशी अपेक्षा आहे. आवडल्यास जरूर कळवा... ०२२-२५४२९९४९
माझ्याविषयी थोडंसं
शोधाशोध
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
0 comments:
Post a Comment